Wednesday, May 13, 2015

ఒంటరిగా బ్రతకమని

ప్రియా
నీకు దూరం అయి నాబ్రతుకు భారం అయింది
కనుల నిండా కన్నీరే మిగిలింది
విధి ఆడిన ఆటలో నే బలిఅయిపోయా
నా ఊపిరి అయిన నీవు నను విడిచిపోయావు
తిరిగిరాని లోకానికి నాతోడు లేకుండా
ఒంటరిగా బ్రతకమని నను ఒదిలేసిపోయావు
నీ హ్రుదయంలో కలకాలం దీపంలా వెలగాలనుకున్నా
చివరికి నాజీవితం చీకటి అయి నిరాశగా కూచున్నా
ఆనందఘడియలు సమాధిచేస్తూ
శోకంతో జీవించమని వదిలేసావు.


No comments: